حرفهای نگفته ام با تو تمامی ندارد
دلم برایت تنگ شده
گاه که به آسمان می نگرم
تصویری از یک آرامش نامدام می بینم
که روزی ان را هدیه ای الهی می پنداشتم 
و خدای را هزار بار برای آن شکر می کردم
و خودم را غرق در خوشبختی و شادکامی می دیدم
حس خوبی به لحظه ی خوابیدن
حس خوبی به لحظه بیدار شدن
حرف های خوب و ساده
چقدر زیبا بود و دوست داشتنی
حالا می دانم خدای مهربانم چه چیزهایی را زیباتر از زمین و گلهای رنگارنگش آفریده
حیف که سخاوت جود و محبتش را نثار من نکرد
شاید که لایقش نبودم
شاید هنوز باید در تب صدایت بسوزم و آرام ارام اشک هایی بریزم به پهنای نیل
نیلی که روزی به روی موسی باز شد
و من او را به همان معجزه قسم دادم
نشد
و تو هق هق و بغض فشرده ام را ندیدی و نشنیدی 
وقتی به خدا سپردمت
و از او عاجزانه خواستم حال که تو را به من باز نمی دهد
مهرت را نیز بازستاند.

احساسی صادقانه و پاک
چه شد که آن ها را همه به یکباره از دست دادم؟
اگر یک بار دیگر دروازه ی چشمانت را به روی من بگشایی
خدای را برای دوباره بودنت پرستش خواهم کرد
و سخاوت دریا را برایت هدیه خواهم داد
شاید این بی دلیل ترین جدایی بود که زمین به خود دیده.
و شاید باید راز دوست داشتنت را به نزدیکترین دوستانم نیز نمی گفتم

نمی دانم
قانع نمی شوم
می دانم ..می دانم در راه آمدن بودی
و من به کمتر از لحاظاتی پس از انکه از عشقت در قلبم با نزدیکترین دوستانم سخن گفتم
تمام دنیا دست به دست هم داد تا دیگر نبینمت
گیرم که قلب دوست کوچک بود
باشد قبول 
اما چگونه قدرت خدایم را در کوچکی قلب دوستم جای دهم؟
به خاطر بزرگی خدایم بیا و حرف بزن
فرح 
8 خرداد 88